Zes argumenten vóór tbs

1. Veel patiënten hebben een psychiatrische stoornis die zij door allerlei omstandigheden hebben ontwikkeld in hun jeugd of die veroorzaakt wordt door genetische factoren. Tijdens de behandeling krijgen zij inzicht in hun problematiek en leren zij ermee om te gaan. Daardoor kunnen zij na hun behandeling beter en veiliger functioneren in de samenleving.
   
   
2. Het is humaan om mensen die vaak geen kans hebben gehad in het leven, (alsnog) een (tweede) kans te bieden.
   
   
3. Alleen wanneer de kans op recidive heel klein is geworden wordt een patiënt voorbereid op terugkeer naar de samenleving. Tbs leidt tot meer veiligheid, doordat:
   • mensen na een tbs-behandeling beter en veiliger kunnen functioneren in de samenleving;
   • mensen bij wie de behandeling onvoldoende effect heeft gehad, niet zelfstandig terugkeren naar de samenleving.
     
     
4. Is er wel sprake van problematiek, maar wordt er geen tbs-behandeling opgelegd dan keert een gedetineerde zonder behandeling terug naar de samenleving. Hij zit slechts zijn straf uit. Tijdens zijn straf heeft hij niet of nauwelijks gewerkt aan het verminderen van de kans op recidive (herhaling van het delict).
   
   
5. Tbs wordt vaak opgelegd in combinatie met gevangenisstraf. Na het uitzitten van de straf wordt de patiënt opgenomen in een forensisch psychiatrisch centrum waar de behandeling kan starten. Een combinatiestraf heeft een langere periode van uitsluiting van de samenleving tot gevolg, dan wanneer alleen een gevangenisstraf wordt opgelegd.
   
   
6. De recidivecijfers na een tbs-behandeling zijn veel beter dan die cijfers na alleen een gevangenisstraf:
   • Binnen twee jaar recidiveert 19,2% van de ex-tbsgestelden.
   • Binnen twee jaar recidiveert 39,9% van de ex-gedetineerden.